‘Dat Sjabbens gedoe was niet mijn hobby, is het niet en zal het nooit worden. Zo dacht ik toen! Totdat ik iets ontdekte, na zelfs een jaartje elders te zijn gaan ploeteren’

Levenslessen op een sportschool?
Al jáááááááren sport ik bij Sjabbens Sports & Health in Renkum. Niet omdat het leuk was, maar omdat het moe(s)t! Een soort dwangmatigheid dus. Ik moest mijn bourgondische leefstijl compenseren met enige lichamelijke tuchtiging, anders zou ik vroeg of laat “het haasje’ zijn. Zo ging ik als een luie, vermoeide, bijna overrijpe jongeling van in de zestig, gedwee in op de enthousiaste adviezen van mijn “bien aimée” Ina, om eens iets te gaan doen aan mijn gezondheid. Ja,ja, ik wist het wel; op een cruise op de Middellandse zee zag ik een totaal mislukte foto van mijn totaal onaantrekkelijke torso: 118 kilo zwaar en bepaald niet de Adonis, die ik voor mijn vrouw (en andere vrouwen natuurlijk) wilde zijn. Bà! “Sjabbenssen” (waarom staat dit woord nog niet in de etymologisch woordenboek van Van Dale?) deed ik dus niet zozeer voor de gezondheid als wel voor mijn ijdelheid. Enige karakterdeugd kan ik mezelf niet ontzeggen en ik ging na een stevige Dr. Frank dieet (van de Telegraaf!) gestaag in de afvalrace naar….104 kilogram. Daar had Sjabbens nog geen weet van want met dit gewicht meldde ik mij bij Marcel voor zijn hooggeprezen “Ben Fit” programma. Dat ik ijdel was en nog ben, dat zal u wellicht al hebben opgemerkt; zelfs de Telegraaf, toen nog de krant van “Wakker Nederland” vroeg mij om mee te doen met hun reclamecampagne…En zo stond ik enige tijd met een paar andere doorzetters in de reclameadvertenties van de Telegraaf. Trots als een Pauw met drie staarten! Maar mijn goede leventje had mij toch parten gespeeld. Ik was de klos; na hartritmestoornis (kan ik honderd mee worden volgens de cardioloog) plus een ongevalletje (uitglijder) waaraan ik een “frozen shoulder” overhield werd een ouderdomsdiabetes, type 2 dus, geconstateerd en zeurde ik héél dramatisch tegen mijzelf, dat ik nu eindelijk oud was geworden. Ik verbeelde me daarvoor nog dat ik in de nadagen van mijn jeugd zat; wie zich niets verbeeld is ook niks, toch? Zesenzestig jaar oud en nét met pensioen en diabetes. Wat een zelfbeklag. Wat een onzin!!! Eigen schuld, dikke bult! Elke leefstijl heeft zo z’n prijs; de hoofdprijs of een poedelprijs. Als filosoof en psychodynamisch therapeut moest ik toch beter weten. Negatieve selftalk  van een bedenkelijk laag niveau. Maar lees mijn eerste regels van dit proza nog eens; Dat Sjabbens gedoe was niet mijn hobby, is het niet en zal het nooit worden. Zo dacht ik toen! Totdat ik iets ontdekte, na zelfs een jaartje elders te zijn gaan ploeteren, dat Sjabbens Sports & Health iets bezat, waar zelden reclame voor wordt gemaakt en waar ikzelf en mijn mede-sporters de animators van zouden blijken te zijn. Sporten als gezellige bezigheid. Dát was wat mij motiveerde en enthousiast maakte. Met een groepje dingen doen, lachen, presteren en lekker moe worden. Ik keerde terug naar Sjabbens met een vast voornemen om dingen nu anders te gaan doen. Wat was het saai bij die andere club; niemand kende elkaar, leek het, je deed je rondje en je droop af.  Er werd nauwelijks met elkaar gepraat. Stoppen met sporten was geen alternatief. Ina haalde mij over om weer teug te keren naar Sjabbens, want ze had zo’n plezier met groepssessies als BodyPump, Sh’Bam en nog wat meer. Alles kwam eigenlijk plotseling als een geschenk uit de hemel vallen; het is gemakkelijker met plezier te sporten als je tevreden kunt zijn na afloop over je prestaties.
De introductie van E-Gym was zo’n opsteker; daar deden een paar honderd leden aan mee. Ik was één van de eersten en dat puntensysteem vond ik wel leuk. Een calculus, waarmee je je prestaties kon meten. Dat was gaaf! De groep sessies van Erik, down under, BodyPump. Wouw, dat was heftig, maar wel leuk. Maandag met Eelco cirkel Fittness oefeningen en daarna RPM/Spinning. En als toetje ook even de Funxion-Move-it of Ramble met een klein groepje enthousiastelingen; puffen, gieren en brullen; wat een kick! Ineens had ik het door: sporten is niet een heilig moeten voor je gezondheid, maar een leuke en gezellige bezigheid, waar je een gezond lichaam en een gezonde geest mee krijgt of houdt. Komen er ook nog een paar weken groep sessies “My Life” om af te vallen zonder dieet, maar met evenwichtig sporten en goed eten. En ja hoor: nu, augustus 2017, drieënzeventig jaar jong, ben ik ca. 94 kilo met nog een paar kilo’s in de afdaling en bingo! Zelfs de medicatie van diabetes 2 wordt verminderd. Krijg je er gewoon bij…Voor de record; ik heb met E-Gym een drietal maanden op nummer UNO (1) gestaan. Dat ging niet zomaar, maar wel met plezier en motivatie. Ik had mijn nieuwe hobby gevonden. Sjabbens is voor mij niet meer een “moetje”  maar een prachtige invulling van mijn vrije tijd. Dat ik daarbij wel erg veel te danken heb aan mijn goede voorbeeld Ina, dat spreekt vanzelf. Uiteindelijk is mijn ijdelheid gebleven en sta ik nu op het strand van Scheveningen te koketteren met een torso waar Tarzan jaloers op zou worden. De mannen in de kleedkamer weten wel beter, maar die zwijgen over dit soort zaken. Is geen item onder mannen. Ook al komen we niet bij elkaar op thee visite; we hebben een leuke groep mannen en vrouwen, die samen met elkaar de gezelligheid erin houden. Sporten bij Sjabbens Sports & Health als sociale bezigheid om op een speelse wijze af te vallen, vet te verbranden en/of spierweefsel op te bouwen, ergo, gezond te blijven. Kan ik iedereen aanbevelen! Goed voor lijf en geest!
Juli 2017
Doorwerth
Paul John Peters